ADALAR DENİZİNİN GÖKYÜZÜ-HAITI AĞLIYOR
13 Ocak 2010 Çarşamba
Bizim ailede, çevremiz, memleketimiz veya dünyanın herhangi bir yerinde insanlar bir felakete uğradıklarında eve matem havası çöker ve kimseler pek bir şey yemez, daha doğrusu boğazından geçmezdi. Hani tabiri caiz ise kimsenin ağzını bıcak açmazdı. Dua edilirdi sadece, felakete uğrayan, zulüm gören insanlar için. O yıllarda televizyon radyo bu kadar gelişkin olmadığı için uzak denizlerin ülkelerini oralara gidip gelmiş kaptan büyüklerden dinler.. Sonra da odamda atlastan yerini bulup orası ile ilgili hayaller kurardım..
Haiti, Güney Amerikada, Küba ile Porto Rico arasında ufacık bir ada ülkesi. Yüzyıllarca bir fransız sömürgesi olarak yönetildi. Fakat son yıllarda ulusalcı ve amerikaya bağlı gerilla gruplarının kışkırtılmasıyla amerika ve fransa nın itiş kakış alanı haline geldi. Ülkedeki isyan ve başkaldırı hareketlerine dayanamayan fransa ülkeyi terk ettikten sonra da sular durulmadı. Devrim sarhoşluğuyla halk birbirine düştü. Yerleşim isimleri fransızcadan ingilizceye çevrildi. Bu sefer de ulusalcılarla amerika yanlısı gruplar birbirleriyle çarpışmaya başladı. Halk tarifsiz bir açlığa ve sefaletin içine düştü. İnsanlar berbat şartlarda insan tacirlerinin elinde kamyonlarla hayatın iyi seviyede olduğu sınır komşusu Dominik Cumhuriyetine inşaatlarda çalışmak için kaçmaya başladılar. Ülkede enflasyon ve parasızlıktan nerdeyse kıtlık baş gösterdi. Geçen sene bir ara 1Kg pirinç neredeyse 10Euro civarına çıktı ama bulmak ne mümkün. En sonunda Birleşmiş Milletler gelip adaya yerleşti asayişi sağlamak için ama halk hala sefil. En son geçen sene siklon ve arkasından gelen sel felaketi güçsüz vücutlarını ıslattı. Ve daha toparlanamadan dün sabaha karşı 04:52 sıralarında bizim Düzce depremine benzer karakterde bir depremle her şey üzerlerine çöktü, sonra da karardı onlar için o masmavi adalar denizinin gökyüzü. 300 yıldır huzur yüzü görmeyen Haiti ağlıyor şimdi kararmış gökyüzünün altında.
Adlarınızı bilmediğim, yüzlerinizi görmediğim ada insanları, Haiti Halkı !
Ben de sizin için ağlıyor, dua ediyor.. ediyorum. Acınızı yüreğimde hissediyorum. Aciz ellerimden ise ancak bu kadarı geliyor ...
Adlarınızı bilmediğim, yüzlerinizi görmediğim ada insanları, Haiti Halkı !
Ben de sizin için ağlıyor, dua ediyor.. ediyorum. Acınızı yüreğimde hissediyorum. Aciz ellerimden ise ancak bu kadarı geliyor ...
Etiketler:
Ali İkizkaya,
Yasam
Biraz önce haberlerde tekrar izleyince Haiti'de ki deprem görüntülerini, kelimesi kelimesine aynı şeyleri düşündüm,senin yazdıklarınla. Dedim ki; dünyanın öbür ucunda adını sanını bilmediğimiz insanlar, evlatları ana babaları sevdikleri için şu anda gözyaşı döküyor. Ve gözlerimi kapatıp kendimi onlara yakın hissetmeye çalışarak, "Allah'ım güç ver onlara. Bir yakınını arayanlara bulamayanlara,ya da göçük altında yakını olanlara mucizeler göster.
Sevgili Çınar !
Yine o yumuşacık, şevkatli ve hanımefendi tavrınla gelip yüreğinin tüm zerafeti ile hassas bir mesaj bırakarak o insanların acılarına ortak olmuşsun. Aynı kökten aynı türden ve aynı türden gelen insanlar birbirlerini bulup nasıl sokuluyorlar birbirlerine.
Anlayaşının ve hissedişinin önünde saygıyla eğiliyorum.
Sevgimle ...
Allahim yardimcilari olsun abim, elimizden dua etmekten baska bir sey gelmiyor ne yazik ki:((
Sevgili Dost Ali,
İnsan yüreğinden dökülenleri umarım duymuşlardır. İnsan hayatı ne kadar ucuz bazıları için değil mi? Aynı Felaketin Amerika'da olduğunu düşünelim mi biraz. O zaman TV'leri gözümüzün önüne getirelim. Dakika başı canlı yayınlar yapılmaz mıydı?
İrak'ta binlerce insan öldürüldüğünde de yeterince tepki vermeyenler bir Amerikan askerinin ölümünü manşetten veriyorlardı.
Bozuk bu dünyanın düzeni bozuk... Acıların, tüm insanların acılarının son bulması dileğiyle...
Bu konuda ben de yazdım. Sevgilerimle.
Biz ne vahşi yaratıklarız.Hayvanlar birbirine bir amaç için saldırıyorlar.Karınlarını doyurmak gibi.Bizim amacımız ne anlamıyorum.Neden insanlara bu kadar zulüm çektiriyoruz.Dünyada çok yerde insanlar birbirine zulüm ediyorlar.Resimdeki kadının yüz ifadesi ne kadar çaresiz.İnancı birmiş çile çemekten.Evet üzülmekten başka bir şey yapamıyoruz.En acısıda bu!çok üzgünüm derken utanıyorum.Yardıma katkıda bulunuyorsun amacına ulaşmıyor.Ne güvensiz bir toplum bu ya!dua etmekten başka elimden gelen bir şey yok.
Kimi insanlar gibi bazı ülkeler de var oluşlarından beri bu şekilde şanssız mı diyelim, yazgıları mı diyelim ne diyelim? Bunları söylemek, onlar çok uzaklarda diye ya da başka nedenlerle yok saymak yakışır mı insanlığa?
Yakıştıranların olduğu, sevgisiz ve gözünü hırs bürümüş bir dünyada yaşıyoruz maalesef.
En acısı da elimizden gerçekten bir şey gelemeyişi. Acılarını içimizde hissetmek ve onlar için dua etmekten başka :(
allah yardımcıları olsun.. dua etmekten başka benimde şu an elimden birşey gelmiyor..
çok üzgünüm:((( yorum yapmakta geciktigim için..sadece izleyip dua etmekten başka birşey yapamadığım için...