BİR BARDAK SÜTÜN HATIRI!....
19 Ekim 2009 Pazartesi
Howard ,yoksul bir ailenin çocuguydu ve okul giderlerini karşılamak için kapı kapı dolaşarak eşyalar satıyordu.
o gün hiç birşey satamamıştı.karnıda çok açtı. bundan sonra çalacağı ilk kapıdan yiyecek birşeyler istemeye karar verdi.kapıyı açan sevimli bir bayan görünce utandı.yiyecek birşeyler yerine ''afedersiniz, bir bardak su rica edebilirmiyim?''diyebildi yalnızca.
genç bayan çocuğun aç olabileceğini düşünerek kocaman bir bardak süt getirdi..
çocuk sütü yavaş yavaş içine sindirerek içtikten sonra ''çok teşekkür ederim ,borcum ne kadar?'' diye sordu genç bayana.
genç bayan ,''borcunuz yok'' diyerek yüzünde sıcak bir gülümsemeyle devam etti
'' annem gösterdiğimiz şevkat ve nezaket karşılığı olarak asla bir bedel ödenmesini beklemememizi öğretti bize.'' dedi.
çocuk ''o halde çok teşekkürler ,yürekten teşekkür ederim size,'' dedi.
howard evin önünden ayrıldığı zaman kendisini yalnızca bedensel olarak değil ,ruhsal olarakda çok iyi hissediyordu.
yıllar sonra genç bayan çok ender rastlanan bir hastalığa yakalanmıştı.yöredeki doktorlar çaresiz kalınca,hastalığı ile araştırmalar yapılması için onu büyük kente gönderdiler.
dr.howard konsültasyon yapması için çağrıldığı hastanın hangi kasabadan geldiğini duyunca heyecanlandı.
artık genç olmasa da yıllar önce kendisine sevgiyle yaklaşan bayanı ilk gördüğü anda tanımıştı ve onun yaşamını kurtarmak için elinden geleni yaptı.
uzun süren tedaviden sonra bayan sağlığına kavuştu.
dr.howard denetlemesi için önüne getirilen faturaya şöyle bir baktı ve üstüne bir şeyler yazarak zarfın içine koyup hasta bayanın odasına gönderdi.
kadın elleri titreyerek aldı zarfı eline.açmaya korkuyordu....
hastane faturasını asla ödeyemeyeceğini ve geri kalan yaşamı boyunca bu faturayı ödemek için çalışacağını biliyordu....
sonunda zarfı açtı ve faturaya iliştirilmiş bir not dikkatini çekti.
''hastane giderlerin tamamı bir bardak süt karşılığı ödenmiştir.''
o gün hiç birşey satamamıştı.karnıda çok açtı. bundan sonra çalacağı ilk kapıdan yiyecek birşeyler istemeye karar verdi.kapıyı açan sevimli bir bayan görünce utandı.yiyecek birşeyler yerine ''afedersiniz, bir bardak su rica edebilirmiyim?''diyebildi yalnızca.
genç bayan çocuğun aç olabileceğini düşünerek kocaman bir bardak süt getirdi..
çocuk sütü yavaş yavaş içine sindirerek içtikten sonra ''çok teşekkür ederim ,borcum ne kadar?'' diye sordu genç bayana.
genç bayan ,''borcunuz yok'' diyerek yüzünde sıcak bir gülümsemeyle devam etti
'' annem gösterdiğimiz şevkat ve nezaket karşılığı olarak asla bir bedel ödenmesini beklemememizi öğretti bize.'' dedi.
çocuk ''o halde çok teşekkürler ,yürekten teşekkür ederim size,'' dedi.
howard evin önünden ayrıldığı zaman kendisini yalnızca bedensel olarak değil ,ruhsal olarakda çok iyi hissediyordu.
yıllar sonra genç bayan çok ender rastlanan bir hastalığa yakalanmıştı.yöredeki doktorlar çaresiz kalınca,hastalığı ile araştırmalar yapılması için onu büyük kente gönderdiler.
dr.howard konsültasyon yapması için çağrıldığı hastanın hangi kasabadan geldiğini duyunca heyecanlandı.
artık genç olmasa da yıllar önce kendisine sevgiyle yaklaşan bayanı ilk gördüğü anda tanımıştı ve onun yaşamını kurtarmak için elinden geleni yaptı.
uzun süren tedaviden sonra bayan sağlığına kavuştu.
dr.howard denetlemesi için önüne getirilen faturaya şöyle bir baktı ve üstüne bir şeyler yazarak zarfın içine koyup hasta bayanın odasına gönderdi.
kadın elleri titreyerek aldı zarfı eline.açmaya korkuyordu....
hastane faturasını asla ödeyemeyeceğini ve geri kalan yaşamı boyunca bu faturayı ödemek için çalışacağını biliyordu....
sonunda zarfı açtı ve faturaya iliştirilmiş bir not dikkatini çekti.
''hastane giderlerin tamamı bir bardak süt karşılığı ödenmiştir.''
Bu öyküyü daha önce de okumuştum bir yerde ve çok etkilenmiştim. Yapılan iyiliğin, yapan kişi için anlamı küçücük te olsa karşı taraf için ne büyük bir değeri olabileceğini ve eninde sonunda karşılık bulacağını anlatan,insanın içini ısıtan bir öykü. Paylaşımın için teşekkürler
Sevgiler
sevgili çınar;
okuduğum kitapda ben çok beğenmiştim..yapılan küçücük bir iyilik yıllar sonrada olsa karşılık buluyor..gerçek hayatta ender olsada karşılaşırız..
Sevgili Funda!
Zaten hayat dediğimiz şey onun içinde iken omu kullandığımız tekniklerin bütünü. Yazdığın örnekte ruh asaletini çok güzel örneklemişsin.
Sevgilerim İle.
ali abi;
ruhaniyetimi bu kadar kısa süreçte çözebilmiş olmana şaşırmamak lazım.bazen bir insanı tanımak için uzuunnn yıllar gerekmiyor öyle değil mi!..farklı yer ve mekanlanlarda olsakda biliyorum ki!...aynı olgu ve duygularla birleşen yüreklerin birleştiği yerdeyiz.
Cok güzel ve cok etkileyici bi hikaye. Yapilan iyiliklerinde, kötülüklerinde bir gün mutlaka geri gelecegine inananlardanim.
Paylasim icin cok tesekkürler:))
Sevgilerimle