KIRDA AÇAN ÇİÇEKLER 3

Nazlı Hanım ve eşi Mehmet Bey, her sene eylül sonuna doğru hala havası sıcak olan ve bu mevsimde denizinin harika olduğu bildikleri bu kasabaya gelirlerdi, bir hafta on günlüğüne. Kaldıkları otele yerleşmeden önce yine her sene olduğu gibi bu sene de, kasabada oturan, Nazlı’nın uzaktan akrabası Fatma ablalara uğradılar.

Telefon ederek geleceklerini haber vermişlerdi. Fatma Ablanın eşi Hüseyin Ağabey karşıladı onları,her zamanki sıcak neşeli tavrıyla… Bahçedeki ocakta; sacın üstünde, içine bahçeden toplanmış semizotu konularak yapılan gözlemeler pişirilmeye başlanmıştı bile. Ocağın kenarında; büyük zeytinyağı tenekesinin ağzı kesilip, bir yanına da hava alması için küçük bir pencere açılmış, iç yüzü, sıcağı muhafaza etmesi için camurla sıvanmış, içine ocaktan alınan kor halinde odun parçacıkları doldurulmuş, bir nevi semaverin üstünde çay kaynıyordu. “Ne zaman uyandın da bunları hazırladın Fatma Abla” dedi Nazlı. “Sen geleceğim dersin de ben uyuyabilir miyim ciğerim?” dedi kadın ellerini önlüğüne silerek, misafirlerini karşılamak için yerinden kalkarken. Bir taraftan da içeriye, gelinine seslendi “Gülcan! Hadi kuzum, masayı hazırla misafirlerimiz geldi” “ Bu kadar zahmete ne gerek vardı Fatma Abla?” “ Ne zahmeti ciğerim, burda koca ev boş dururken otele motele gitmenize çok kızıyorum, bari bu kadarcık birşey yapayım bırak ta” “Peki peki kızma” dedi Nazlı ve kadını yanağından öptü neşeyle “ Ben de kurt gibi acıktım zaten, ne ikram edersen yiyeceğim.
“ Evin gelini “hoşgeldiniz” dedikten sonra bahçedeki sedirin önündeki masaya kahvaltı hazırlamaya başladı. “Hımm, ne güzel olmuş semizotuyla gözleme” dedi Mehmet. Masanın hazırlanmasını beklemeden ayak üstü atıştırmaya başlamıştı. “ Ye kuzumm ye “ dedi kadın “ama onunla doyurma karnını, bak bunlar da var.” Sacın üstünde yaptığı diğer hamurişi çeşitlerini gösterdi elindeki oklavayı uzatarak…
Bu insanları çok seviyordu Nazlı da Mehmet’te. Çalışkan candan sevgi doluydu karı koca. İki katlı ve bakımlı evin üst katında oğulları ve eşi,alt katta kendileri oturuyordu. Evin dört bir yanını çevreleyen geniş bahçede, incir portakal limon şeftali ve daha başka meyve ağaçlarının yanısıra, domates biber patlıcan gibi sebzeler ekiliydi. Arka tarafta karpuz kavun bile vardı, üstlerinde koca koca olmuş meyveleriyle…
Evin balkonundan, birkaç basamakla inilen bahçenin ön tarafında; gövdeleri ağaç gövdesi kadar kalınlaşmış iki asmanın kapattığı geniş çardağın altında, kahvaltılarını yaptılar hep beraber neşeyle. Tepelerinden, herbiri nerdeyse iki kilo gelen iri taneli yöreye özgü üzüm salkımları sarkıyordu.
“Yeğeninin kocası geldi mi, Hüseyin abi? “ diye sordu Nazlı… Gelmemişti, hiç aramamıştı da… Kadıncağız bu yaz yine, üç beş kuruş kazanabilmek için akrabalarının bahçesinde incir toplamaya gittiğinde,ağaçtan düşmüştü. Eli kayarak ağacın altındaki kayaların üzerine düşmüş hem kolunu hem kalça kemiğini kırmıştı, bir aydır yatıyordu. Hiçbir sağlık güvencesi olmadığı için, ona göre oldukça yüklü gelen hastane masraflarını Akrabalar karşılamışlardı. “Neyse ki yaz tatili de, Ahmet bir lokantada iş buldu. Bulaşıkçılık yapıyor. Ayşe’de evde annesine her konuda yardımcı. Koca evi çekip çeviriyor küçücük kız ama iki gün sonra okullar açılıyor. İkisi de okula gidecek, o zaman ne olacak bilmiyoruz. Ablası da çok ilgilenmiyor kadıncağızla”dedi adam…
“Abi, çocuklara aldıklarımızı çıkaralım arabadan, birazdan gelirler, bizim getirdiğimizi görmesin Ahmet… Her sene gelirken Ayşe ve Ahmet’in okul ihtiyaçlarını alır,Hüseyin Ağabeye verirler,anneleri için de bir miktar para bırakırlardı. Ahmet’in hassasiyetini bildikleri için bunu gizlice yapıyorlardı…

Tam aldıklarını çıkarmışlardı ki Amet’le Ayşe'nin geldiğini gördüler karşıdan…

Devamı var…